‘De grond waarop wij nu lopen is niet mijn geboortegrond. Maar ik kan er wel aan denken.’ Wandelend door het bos en de duinen van Noordwijkerhout haalt Ashuqullah Amin (36) herinneringen op aan het land waarvan hij houdt, maar dat hij in 2016 moest ontvluchten.
Op 17 april 2023 is het precies tien jaar geleden dat het scheepje de Warnow met zijn drie opvarenden spoorloos op de Noordzee verdween.
Gek om een landschap dat je vanaf het water wel zo ongeveer denkt te kennen in een onbekende gedaante te zien. Of beter gezegd: niet te zien. Zodra we de sluis uit varen, kolken er koude wolken over de dijk en al snel is er nauwelijks zicht meer.
Onderweg door de Zeeuwse delta met haar oude binnenvaartschip ziet schrijfster Corine Nijenhuis hoe de Watersnoodramp van 1953 na zeventig jaar nog doorwerkt.
Jonathan Raban (1943-2023) blies het reisverhaal nieuw leven in
‛Je moet het niet mooier maken dan het origineel, wel alles eruit halen wat erin zit. Daar zit een element van creativiteit in.’ Literair vertaler Nico Groen, over zijn vak, het vertalen van natuurboeken uit het Engels.
Met zogenaamd ‘slechte fotografie’ prikte de Oekraïense fotograaf Boris Mikhailov door de façade van Sovjet-propaganda heen.
De personages in de historische romans van Hilary Mantel (1952-2022) leven in een schemerzone tussen dood en levend, die alle ruimte voor de verbeelding laat.
Mooi plan: vader en zoon zeilen in zes weken door Het Kanaal naar de Scilly-eilanden en terug. Zijn plan, wat een vertrouwen spreekt eruit. Ik was onzeker, over het onbekende gebied en over mezelf als gezelschap. ‘Ik hoop dat ik hem niet teleurstel.’
Logstand 0474 zeemijl. Aan dolfijnen geen gebrek. Niet alleen die luie ruigvin van Zeeuwse bruinvissen, maar the real thing, luchtsprongen naast de boot, voor- en achter onderdoor duikend, witte buik, oog schuin omhoog, ik zie jou. Niet met een of twee, maar met tientallen tegelijk, mee surfend in onze boeggolf, net onder het oppervlak, bijna ...
