Water is water. Dachten we.

Voor de laatste aflevering van de zomerserie ‘Het landschap spreekt’ ging ik naar De Brand, een natuurgebied bij Udenhout. ’n Toevalstreffer, maar perfect voor de serie; eerst zie je weinig bijzonders, maar dan! Dankzij Martijn Fliervoet van het Brabants Landschap, die al twintig jaar werkt in “de groene kamertjes” van De Brand. Nu is hij bezig met de slotfase van een project om de grondwaterspiegel te verhogen, wat goed is voor sommige planten en dieren (en niet goed voor andere). Dat klinkt eenvoudiger dan het is.

“(…) Dit is een weinig opmerkelijk landschap. Eerlijk gezegd: precies wat er in je opkomt wanneer je als niet-Brabander aan Brabant denkt. Niet-zo-oude-boerderijen met een trampoline in de tuin en een paardenbak, velden waar de mais hoog staat, en af en toe een vleugje varkens.

Maar zulke clichés – het oog is gemakzuchtig – vervliegen als Martijn Fliervoet je bij de hand neemt. Want na het inslaan van een zijpad van de verharde weg, loop je door een nieuwe wereld. Op het pad duiken groene en bruine kikkertjes door het gras voor je schoenen weg en doen nog even de schoolslag in een plas. Stelletjes libelles, elkaar in innige klem, werpen eitjes af in stilstaand water. Een blauwe flits in je ooghoek – daar ging een ijsvogel. Hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet. (…)”

Lees hier de hele aflevering. En hier zijn de eerdere afleveringen van ‘Het landschap spreekt’, van Marjoleine de Vos, Kester Freriks en Hester van Santen. De foto hierboven is van Rien Zilvold. Met een stuw voor de fijnregeling van de aan- en afvoer van water. Zoals Fliervoet zegt: “natuur aan het infuus”.