Geboortegrond

Een wandeling met Ashuqullah Amin

‘De grond waarop wij nu lopen is niet mijn geboortegrond. Maar ik kan er wel aan denken: de bergen van Afghanistan, de watervallen. Na de winter smelt de sneeuw en vullen de rivieren zich. Dan zijn de meeste provincies groen.’

Wandelend door het bos en de duinen van Noordwijkerhout haalt Ashuqullah Amin (36) herinneringen op aan het land waarvan hij houdt, maar dat hij in 2016 moest ontvluchten. Over versgebakken platte broden die de bakkers buiten zetten. Over de niet te evenaren geur van Afghaanse komkommers. Over Afghaanse duinen waar je niet kunt lopen omdat er nog landmijnen liggen uit de tijd van de oorlog met Rusland. Over het gras dat na de voorjaarsregen opkomt, en waarin je met de hele familie ging picknicken, totdat de Taliban het verboden. 

Tot eind 2013 werkte hij voor de Nederlandse politietrainingsmissie in Kunduz, waar hij tolkte en programma’s organiseerde voor bezoekende diplomaten en anderen. Sinds 2016 woont hij met zijn vrouw, voormalig radiojournalist, en hun drie kinderen (10, 7 en 3 jaar) in Oegstgeest.  Met steun van de Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF voltooide hij aan een hbo-opleiding verpleegkunde en intussen werkt hij als gespecialiseerd verpleegkundige in opleiding in een ziekenhuis in Den Haag.

We spraken elkaar voor de wandelspecial van NRC – thema dit jaar ‘De grond onder je voeten’. Die grond veranderde tijdens de wandeling van bosgrond in gebroken schelpen en een stukje asfalt waarover vitale pensionado’s naar de Noordwijkse golfclub rijden, en ten slotte in het zand op het strand van het Duindamse slag.

Hij zag de zee voor het eerst in 2016, bij Katwijk. Hij houdt van de zee, zegt hij. ‘Het geluid van de zee geeft rust. Maar ik zwem nog niet in zee. Ik ben nu bezig met mijn A-diploma.’ Dat doet hij ook voor zijn kinderen, van wie de oudste twee nu opgaan voor hun C-diploma. ‘Ze maken bommetjes en zeggen tegen mij: kom ook in het water, we gaan naar het diepe.’

Zijn geboorteland is nu onbereikbaar als de sterren. Hij verlangt er hartstochtelijk naar, maar wat betekent geboortegrond eigenlijk, vraagt hij zich tegelijkertijd af. ‘Jij bent hier geboren en verbonden met dit stukje van de aarde, maar die plek is niet van ons. Als ik doodga, komt er iemand anders leven. Ik kan die plek niet meenemen. Overal is grond voor mij gewoon grond. Het belangrijkste is dat je die goed gebruikt, er met liefde woont en dat je nuttig bent voor andere mensen.’ 

Dit artikel is gepubliceerd in de wandelspecial ‘De grond onder je voeten’ in het NRC-katern ‘Leven’ (29 april 2023). Lees het interview hier. De foto’s zijn van Olivier Middendorp.