Twee schrijvers
Een essay in het Duitse tijdschrift Mare gooit de schrijvers W.G Sebald en Tim Robinson op een hoop, omdat ze het landschap een dieptedimensie zouden geven. Dat is te makkeljk gezegd.
Zeemanseiland Ouessant
Wie wat bewaart #2 … Bladerend door oude stukken kwam ik een reportage tegen uit 1995 van het Bretonse eiland Ouessant. Over schipbreuken en het enorme aantal vuurtorens dat er is gebouwd. En over een traditionele manier van leven – met, aan en op de zee – die onherroepelijk verdwijnt. Om te overleven spelen de ...
Gezichtsbedrog
Je weet dat niet waar is, en toch zie je het helder voor je, al is het maar even. Veel zeilers kennen ze: de korte hallucinaties als je lang aan het roer zit en moe wordt. Van een vorige Noordzee-oversteek herinner ik me dat ik ’s nachts in de verte een lichte streep zag: verlichte ...
Water is water. Dachten we.
Voor de laatste aflevering van de zomerserie ‘Het landschap spreekt’ ging ik naar De Brand, een natuurgebied bij Udenhout. ’n Toevalstreffer, maar perfect voor de serie; eerst zie je weinig bijzonders, maar dan! Dankzij Martijn Fliervoet van het Brabants Landschap, die al twintig jaar werkt in “de groene kamertjes” van De Brand. Nu is hij ...
Vooruitbladeren
In de Noordoostpolder, een drooggemalen stuk Zuiderzee, voor een aflevering in de zomerse serie reportages, ‘Het landschap spreekt’. Vier NRC-auteurs: Marjoleine de Vos, Hester van Santen, Kester Freriks en ik, vragen zich (ons?) af wat er te zien op plaatsen in Nederland waar niet zo veel is te zien. “In de aardappelakker ligt een vierkant ...
Uit het raam van Albert Marquet
Een persienne is een Frans raamluik dat wij dan weer louvre noemen. Je houdt er het meeste licht en vooral de warmte van de dag mee tegen. Aan het eind van zijn leven, toen hij veel tijd in Algiers doorbracht, heeft de Franse schilder Albert Marquet (1875-1947) opmerkelijk veel ramen geschilderd. Van binnenuit. Soms zie ...
Rattekaai
Laag water in de Oosterschelde. Bij het haventje Rattekaai kun je nu zelfs met een platbodem niet aanleggen. Ik was er om te kijken naar een stukje oude kustverdediging op het havenhoofd. Betonnen balken met platen van beton ertussen, die trapsgewijs naar de waterlijn aflopen. Op veel dijken langs de Oosterschelde staan nog verweerde muurtjes ...
Getijdenboek
Het is een nog niet zo oude traditie in de non-fictie: de biografie van een fenomeen. De Britten en Amerikanen zijn de pioniers. Dava Sobel’s Longitude uit 1995, bijvoorbeeld, over plaatsbepaling voor het gps-tijdperk. En Mark Kurlansky’s Cod, ‛de biografie van een vis die de wereld veranderde’, uit 1997. En nu is er Tide, een ...
De Kaloot
Op de Kaloot, ooit een magnifiek gebied van schorren en slikken, nu een grijs stukje strand tussen de kerncentrale van Borssele en de industrie van de Sloe-haven bij Vlissingen. Voor de eerste in een zomerse serie reportages, die ‘Het landschap spreekt’ gaat heten. Vier NRC-auteurs: Marjoleine de Vos, Hester van Santen, Kester Freriks en ik, ...
The Burren
Door die Ierse dolfijnen moest ik denken aan Tim Robinson, cartograaf en schrijver van Stones of Aran, het boek dat hem beroemd maakte. Hij begon eraan in de jaren dat hij op de Aran-eilanden woonde, in de baai van Galway in het lege Atlantische westen van Ierland. Stones of Aran ontstond in een flits, vertelde ...